บทคัดย่อ (Abstract)

งานวิจัยชิ้นนี้เป็นงานวิจัยเชิงทดลองเพื่อศึกษาผลของการจัดการเรียนการสอนทักษะการฟังและพูดแบบเข้มที่มีต่อความสามารถของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ประชากรของการศึกษา คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โครงการ Semi-English Program ปีการศึกษา 2549 โรงเรียนธิดานุเคราะห์ อ.หาดใหญ่ จ.สงขลา จำนวน 44 คน แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม

กลุ่มละ 22 คน ก่อนการทดลอง ความสามารถทักษะการฟังและพูดของทั้งสองกลุ่มไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ โดยวิธีการสุ่มแบบ Completely Randomized Design (CRD) กลุ่มทดลองเข้าเรียนหลักสูตรแบบเข้มที่เน้นทักษะการฟังและพูด ขณะที่กลุ่มควบคุมเข้าเรียนหลักสูตรเตรียมความพร้อมที่เน้นหลักไวยากรณ์และการอ่านของโรงเรียนธิดานุเคราะห์ เครื่องมือการวิจัยประกอบด้วยตำราเรียนสำเร็จรูป แบบทดสอบทางภาษา และแบบสอบถาม ตำราเรียนสำหรับหลักสูตรแบบเข้มที่เน้นทักษะการพูดและฟังใช้หนังสือชื่อ Personto Person: Starter ควบคู่กับหนังสือชื่อ Project 2 ของ Tom Hutchinson ของสำนักพิมพ์ Oxford University Press พร้อมทั้งกิจกรรมเสริมการพูดที่นักวิจัยพัฒนาขึ้น ส่วนตำราของหลักสูตรเตรียมความพร้อมที่เน้นด้านไวยากรณ์และการอ่าน จัดทำและรวบรวมจากตำราการเรียนภาษาอังกฤษที่มีอยู่ในท้องตลาดโดยคณะครูโรงเรียนธิดานุเคราะห์ ในส่วนของการประเมินผลใช้แบบทดสอบความสามารถทางภาษาอังกฤษและแบบสอบถาม 5 ชุด คือ (1) แบบทดสอบทักษะการฟัง 2 ฉบับ (Listening I และ Listening II) (2) แบบทดสอบความสามารถทักษะการพูด (การสอบสัมภาษณ์และการเล่าเรื่องจากภาพ) (3) แบบทดสอบความสามารถทางภาษาอังกฤษทั่วไป (4) แบบทดสอบความสามารถทักษะการอ่านและเขียน และ (5) แบบสอบถามความคิดเห็นเกี่ยวกับการจัดการเรียนการสอนภาษาอังกฤษ (ความเห็นเกี่ยวกับการเรียนการสอนภาษาอังกฤษ กิจกรรมเสริมการเรียนรู้ภาษาอังกฤษ พฤติกรรมการเรียนภาษาอังกฤษและความเห็นเกี่ยวกับการจัดการเรียนการสอนวิชาภาษาอังกฤษที่โรงเรียน) และความคิดเห็นเกี่ยวกับภาษาอังกฤษ (ทัศนคติและแรงจูงใจในการเรียนภาษาอังกฤษ) ระยะเวลาการเก็บข้อมูลคือ ระหว่างเดือนเมษายน-พฤษภาคม 2549 ผลการศึกษาพบว่า

1. ความสามารถทักษะการฟังและพูด และความสามารถทางภาษาอังกฤษทั่วไป ของกลุ่มทดลองและควบคุมไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 หลังการเรียน

2. ความสามารถทักษะการฟังและพูดของกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .01 หลังการเรียน แต่ความสามารถของกลุ่มทดลองเพิ่มขึ้นสูงกว่าความสามารถของกลุ่มควบคุมที่ระดับ .01

3. ความสามารถทางภาษาอังกฤษทั่วไปของกลุ่มทดลองเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 ส่วนความสามารถของกลุ่มควบคุมสูงขึ้นอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ

4. ความสามารถทักษะการอ่านและเขียนของทั้งสองกลุ่มไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติเมื่อมีการวัดผลหนึ่งภาคเรียนหลังจบหลักสูตร นอกจากนี้ยังพบว่า ความสามารถทักษะการฟังและพูดและความสามารถทักษะการอ่านและเขียนของกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01

5. ความคิดเห็นเกี่ยวกับการจัดการเรียนการสอนภาษาอังกฤษและความคิดเห็นเกี่ยวกับภาษาอังกฤษของกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 หลังการเรียน

6. นักเรียนในกลุ่มทดลองที่มีทักษะการฟังและพูดต่ำมีพัฒนาการทางทักษะการฟังและการพูด (การเล่าเรื่องจากภาพ) สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสติติทั้งระดับ .05 และ .01 ตามลำดับ กลุ่มที่มีทักษะการฟังและพูดสูงมีทักษะการฟังสูงขึ้นอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติและมีทักษะการพูดด้านการเล่าเรื่องจากภาพลดลงอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ ทั้งสองกลุ่มมีความสามารถการพูดโดยการสัมภาษณ์ไม่เปลี่ยนแปลงจากเดิม

7. การติดตามความสามารถทักษะการฟังและพูดของกลุ่มทดลองหลังการเรียนหลักสูตรแบบเข้มที่เน้นทักษะการฟังและพูดผ่านไปหนึ่งปีการศึกษาพบว่า ความสามารถทักษะการฟังและพูดของกลุ่มทดลองลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .01 หากแยกดูตามทักษะพบว่า ทักษะการพูดลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .01 ขณะที่ทักษะการฟัง (วัดโดยผลสัมฤทธิ์การฟัง) ลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และความสามารถการฟังภาษาอังกฤษทั่วไปวัดโดยแบบทดสอบการฟังทั่วไปยังเดิม

เอกสารฉบับสมบูรณ์

• เอกสารผลงานวิจัย ส่วนที่ 1 ดาวน์โหลดเอกสาร