บทคัดย่อ (Abstract)

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับการบูรณาการเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในการเรียนการสอนของครูโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสํานักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง 2) เพื่อศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อการบูรณาการเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในการเรียนการสอนของครูโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสํานักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง และ 3) เพื่อศึกษาแนวทางการพัฒนาปัจจัยที่ส่งผลต่อการบูรณาการเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในการเรียนการสอนของครูโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสํานักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง โดยการวิจัยแบ่งออกเป็น 2 ขั้นตอน คือ ขั้นตอนที่ 1 วิเคราะห์ปัจจัยที่ ส่งผลต่อการบูรณาการเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในการเรียนการสอน โดยทําการศึกษาเอกสารและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง และวิเคราะห์ปัจจัยที่ส่งผลต่อการบูรณาการเทคโนโลยีสารสนเทศ และการสื่อสารในการเรียนการสอนของครูโรงเรียนประถมศึกษา ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่างกับกลุ่มตัวอย่าง คือ ครูผู้สอนโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสํานักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้น พื้นฐาน ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง 4 จังหวัด ได้แก่ จังหวัดนครราชสีมา ชัยภูมิ บุรีรัมย์ และสุรินทร์ จํานวน 450 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถามเกี่ยวกับสถานภาพของผู้ตอบแบบสอบถาม การบูรณาการเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในการเรียนการสอน และปัจจัยที่ส่งผลต่อการบูรณาการเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในการเรียนการสอน การวิเคราะห์ข้อมูล โดยใช้ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน และ ขั้นตอนที่ 2 ศึกษาแนวทางการพัฒนาปัจจัยที่ส่งผลต่อการบูรณาการเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในการเรียนการสอน และประเมินความเหมาะสมและความเป็นไปได้ตามแบบมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ ของแนวทางการพัฒนา โดยจัดประชุมสนทนากลุ่มกับผู้ทรงคุณวุฒิ จํานวน 7 คนผลการวิจัย พบว่า

1. ระดับการบูรณาการเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในการเรียนการสอนของครู โรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสํานักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณารายด้าน พบว่า ด้านที่มีค่าเฉลี่ยเรียงลําดับจากมากไปหาน้อย ได้แก่ ด้านการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารเพื่อบริหารจัดการผลการเรียนรู้ของนักเรียน ด้านการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารเพื่อเตรียมการสอน ด้านการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารเพื่อการติดต่อสื่อสารกับผู้อื่น และด้านการจัดเตรียมกิจกรรมการเรียนรู้บนฐานของเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร ตามลําดับ

2. ระดับปัจจัยที่ส่งผลต่อการบูรณาการเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในการเรียนการสอนของครูโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสํานักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณารายด้าน พบว่า ปัจจัยด้านที่มีค่าเฉลี่ยมากที่สุด ได้แก่ ด้านแรงกดดันต่อการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร รองลงมา ได้แก่ ปัจจัยด้านการพัฒนาความเป็นมืออาชีพด้านเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร และปัจจัยด้านที่มีค่าเฉลี่ยน้อยที่สุด ได้แก่ ปัจจัยด้านเจตคติที่มีต่อการใช้นวัตกรรม

3. ปัจจัยที่ส่งผลต่อการบูรณาการเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในการเรียนการสอนของครูโรงเรียนประถมศึกษา ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง อย่างมีนัยสําคัญทางสถิติ และสามารถพยากรณ์การบูรณาการเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในการเรียนการสอนของครู มีจํานวน 7 ปัจจัย จาก 11 ปัจจัย ได้แก่ 1) ปัจจัยด้านความเป็นชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพ 2) ปัจจัยด้านแรงกดดันต่อการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร 3) ปัจจัยด้านการสนับสนุนของผู้บริหาร 4) ปัจจัยด้านเจตคติที่มีต่อเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารทางการศึกษา 5) ปัจจัยด้านการพัฒนาความเป็นมืออาชีพด้านเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร 6) ปัจจัยด้านการสนับสนุน ด้านเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารจากเพื่อนร่วมงาน และ 7) ปัจจัยด้านเจตคติที่มีต่อ ความสามารถของตนด้านเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร โดยสามารถร่วมกันพยากรณ์การบูรณาการเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในการเรียนการสอน ได้ร้อยละ 54.80

4. แนวทางการพัฒนาปัจจัยทั้ง 7 ปัจจัย ประกอบด้วย สาระการพัฒนา จุดประสงค์ วิธีการพัฒนา และวิธีการประเมินผล จากการประเมินของผู้ทรงคุณวุฒิ มีความเหมาะสมและความเป็นไปได้ อยู่ในระดับมากที่สุดทุกแนวทางการพัฒนา

เอกสารฉบับสมบูรณ์